شعر - اشک یتیم از پروین اعتصامی

اشک یتیم 

رخشنده اعتصامی متخلص به  پروین ، در بین تمام شاعره هایی که در تاریخ ادبیات می شناسیم ، به خاطر بزرگی منش و تقوای گفتار و انسانیت عمیق و حشمت کلام ، منحصر به فرد است .

اشعار پروین اغلب جانب توده مردم مستمند را گرفته و سخت اجتماعی و اخلاقی است.

اشک یتیم، یکی از اشعار زیبا یی است که در دوران کودکی خوانده ایم  : 

روزی گذشت پادشهی از گذرگهی      فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خاست

پرسید زان میانه یکی کودک یتیم        کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست

آن یکی جواب داد چه دانیم ما که چیست        پیداست آن قدر که متاعی گرانبهاست

نزدیک رفت پیرزنی گوژ پشت و گفت         این اشک دیده من و خون دل شماست

ما را به رخت و چوب شبانی فریفته ست      این گرگ سالهاست که با گله آشناست

آن پارسا که ده خرد و ملک، رهزن است         آن پادشا که مال رعیت خورد ، گداست

بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن               تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست

پروین ،به کجروان سخن از راستی چه سود        کو آنچنان کسی که نرنجد ز حرف راست